‘'Grofvuil wegbrengen en recyclen is me met de paplepel ingegoten. Mijn vader werkt al 24 jaar bij Meerlanden, dus ik ging vroeger al vaak met hem mee naar de milieustraat. Inmiddels werken we samen, al had ik nooit gedacht dat ik dit werk ook zo leuk zou vinden.

Om 8.00 uur precies gooi ik het hek open. Vaak staan er dan al mensen in de rij te wachten. Ze geven me hun postcode en huisnummer en dan verschijnt er een naam op mijn beeldscherm. Iedereen moet zich altijd legitimeren - zonder legitimatie mogen ze geen afval bij mij komen brengen. In de gemeente Haarlemmermeer, waar ik werk, mogen de mensen elk jaar tot drie kubieke meter grofvuil gratis weggooien. Daarna moeten ze betalen. Wanneer ze zich hebben gelegitimeerd, vertel ik ze bij welke bakken ze terechtkunnen voor hun papier, ijzer of wat ze ook maar bij zich hebben. Soms loop ik ook weleens rond op het plein, veeg ik de boel schoon en kijk ik of mensen hun afval wel in de juiste bakken doen. Of dan beantwoord ik vragen die mensen hebben. Dat vind ik het leukst aan mijn werk: de gesprekjes die je hebt, de babbeltjes die je maakt. Een geintje hier of daar, dat houdt het gezellig.

Ik zit nog niet zo lang bij Meerlanden. Ik heb speciaal onderwijs en praktijkonderwijs gevolgd en ik heb veel in supermarkten, bejaardentehuizen, hotels en restaurants gewerkt. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik wilde doen en ik heb veel stages gedaan om erachter te komen wat ik leuk vond. Via een uitzendbureau kwam ik uiteindelijk bij Meerlanden in Heemstede terecht. Natuurlijk kende ik Meerlanden al via mijn vader. Ik vond het er leuk, maar ik merkte dat ik er niet helemaal op mijn plek zat. Daarom was ik heel blij toen er een plekje vrijkwam op de locatie in Rijsenhout, waar ik zelf ook woon. Niet alleen kende ik hier de mensen al, maar ik kon ook op de fiets naar mijn werk - in plaats van dat ik een half uur moest rijden. Eerst dacht ik nog: wil ik dit wel, met mijn vader werken? Je houdt elkaar toch wel een beetje in de gaten. Maar hij werkt bij de compostering, dus ik zie hem eigenlijk niet eens zoveel op de werkvloer.

Gek genoeg had ik nooit gedacht dat ik ook in deze sector zou gaan werken. Maar ik voel me hier helemaal thuis. Ik werk nu 36 tot 40 uur: op woensdagen ben ik vrij en om de week werk ik ook op zaterdag. In het begin vond ik het lastig dat ik de enige meid ben tussen allerlei mannen - maar daar ben ik inmiddels aan gewend. Ik hou me aardig staande, vind ik. Wat ik leuk vind aan Meerlanden, is dat ze je hier allerlei mogelijkheden bieden om jezelf te ontwikkelen. Ik kan hier nog zoveel doen om te groeien. Zo ben ik momenteel bezig om mijn VCA te halen, mijn veiligheidscertificaat. In de toekomst zou ik nog graag mijn heftruckrijbewijs willen halen. Of op de kraan zitten, die die bakken aanstampen, weet je wel. Wat ik nu doe is misschien eentonig, maar het is het leukste werk dat ik ooit heb gedaan. Ik heb het hier heel erg naar mijn zin.’'